Het initiatiefvoorstel voor een nieuw armoedebeleid is met veel enthousiasme ingediend en besproken, maar heeft het niet gered. Dit voorstel is met een grote meerderheid van stemmen door de raad verworpen. Voor Constructief Hoeksche Waard was dat geen verrassing.

Al vanaf september 2019 hebben wij aan het college gevraagd om een armoedebeleid te schrijven.

In plaats van hier gevolg aan te geven ging de wethouder op zoek naar verborgen armoede. Het onderzoek duurde 8 maanden, heeft tienduizenden euro’s gekost en heeft niets concreets opgeleverd. De armoede bleef nog steeds zo verborgen als dit altijd zo was.

Er worden voortdurend argumenten genoemd om duidelijk te maken dat het niet mogelijk is om een armoedebeleid te schrijven. Zo zou nieuwe wetgeving op het gebied van schuldhulpverlening eerst afgewacht moeten worden, alsof je daardoor niet kunt praten over diverse voorzieningen opzetten om het leven van mensen, die op of onder de armoedegrens leven, draaglijker te maken.

Uiteindelijk wordt er in het najaar van 2020 ineens een uitvoeringsagenda naar de raad gestuurd waar de gemeenteraad niet over kan debatteren of beslissen. Een uitvoeringsagenda is geen beleid en wat en wanneer hiermee iets gedaan kan worden is niet duidelijk. De raad loopt op deze manier alleen maar achter de feiten aan. In Rotterdam is het “geen woorden maar daden” en in de Hoeksche Waard is het jammer genoeg omgedraaid in “geen daden maar woorden”.

Het ingediende initiatiefvoorstel is een nobel streven, maar zien wij alleen maar als het proberen repareren van het brevet van onvermogen van dit college. Het is een illusie als een initiatiefvoorstel hier iets aan gaat veranderen. Als dit initiatiefvoorstel zou worden aangenomen, dan moet nog steeds dit college hier uitvoering aan geven en daar hebben wij absoluut geen vertrouwen in. Het college schrijft zelf in een brief aan de raad dat het aannemen van het initiatiefvoorstel nog meer vertraging zal opleveren, omdat zij dan opnieuw een fase van uitdenken en uitwerken ingaan. Daar is geen enkele inwoner mee gediend. Dit extra argument om nog verder te vertragen willen wij ook niet meegeven. 

In het coalitieakkoord staat slechts heel summier iets vermeld over het bestrijden van armoede. Dat betekent dat armoedebeleid niet bepaald een speerpunt van deze coalitie is. Een coalitie die met het akkoord omgaat alsof het in beton gegoten is. Dit brengt weinig flexibiliteit met zich mee, maar je begrijpt daardoor wel waardoor wij hiermee zitten. Kortom, tel je zegeningen en blijf niet aan een dood paard trekken. Of zoals de wethouder in de vergadering aangaf : “je kunt een versnelling niet nog meer versnellen”. Joost mag weten wat hij daarmee bedoelde.